ترانزیت زمینی به معنای عبور کالا از خاک یک کشور، بدون انجام عملیات واردات یا صادرات در آن کشور، با هدف رساندن کالا به کشور مقصد است.

 در این نوع حمل‌ونقل، کالا تنها از مسیر جاده‌ای (و گاهی ریلی) عبور می‌کند و معمولاً در گمرک‌های مرزی ثبت و نظارت می‌شود. ویژگی‌های ترانزیت زمینی: 

1. نوع حمل: از کامیون، تریلی، کشنده و کانتینر استفاده می‌شود. 

2. مسیر عبور: کشور میزبان فقط مسیر عبور است، نه مبدا و نه مقصد نهایی. 

3. اسناد گمرکی: کالا دارای اسناد ترانزیتی (مانند T1 یا TIR) است که مانع پرداخت حقوق گمرکی در کشور عبوری می‌شود.

 4. نظارت گمرکی: در تمام طول مسیر، کالا تحت پلمب گمرکی و نظارت گمرک کشور عبوری قرار دارد.

 انواع ترانزیت زمینی: 

• ترانزیت خارجی: عبور کالا از یک کشور به کشور دیگر از طریق خاک کشور ثالث (مثلاً کالا از ترکیه وارد ایران می‌شود و به افغانستان می‌رود). 

• ترانزیت داخلی: حمل کالا از یک گمرک به گمرک دیگر در همان کشور، جهت انجام تشریفات ترخیص. مزایا برای کشور عبوری (مثل ایران): 

• درآمد ارزی از محل عوارض، خدمات حمل‌ونقل، سوخت و هتل‌داری

 • توسعه زیرساخت‌های جاده‌ای و ریلی 

• تقویت موقعیت ژئوپولیتیکی کشور به‌عنوان مسیر ترانزیتی بین‌المللی